Pedagogika opiekuńczo – wychowawcza
Studia drugiego stopnia na kierunku PEDAGOGIKA, specjalność Pedagogika opiekuńczo-wychowawcza. Studia te trwają 2 lata (cztery semestry) i kończą się uzyskaniem tytułu zawodowego magistra .
Podstawy teoretyczne obejmują dziedziny wiedzy takie jak: pedagogika, psychologia i socjologia, które pozwalają zrozumieć społeczny i kulturowy wymiar podejmowanych działań opiekuńczych i wychowawczych.
Student zostanie wyposażony w szeroki wachlarz umiejętności obejmujących diagnozowanie potrzeb opiekuńczo wychowawczych, współdziałania z rodziną i otoczeniem społecznym i instytucjonalnym, podejmowania działań zgodnych z odpowiednimi regulacjami prawnymi, jak również do współdziałania ze specjalistami wspomagającymi rozwój dziecka.
Duży nacisk położony jest na stymulowanie kreatywnego potencjału studentów. Opiekun – wychowawca wykształcony w Pedagogium będzie potrafił zaprojektować i przeprowadzić działania wychowawcze wykorzystujące elementy na teatru, plastyki, muzyki, sportu. Metodyka tych działań oparta jest na teorii Twórczej Resocjalizacji, która zakłada adaptację i readaptację społeczną poprzez stymulowanie potencjałów twórczych podopiecznych.
UWAGA: Specjalność Pedagogika Opiekuńczo-Wychowawcza nie daje uprawnień do zajmowania stanowiska nauczyciela.
Miejsce pracy to m. in.:
- domy dziecka
- świetlice (szkolne, środowiskowe)
- szkoły szpitalne i integracyjne
- ośrodki pomocy rodzinie
- placówki specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego
- ośrodki wsparcia – środowiskowe formy pomocy półinstytucjonalnej, przeciwdziałające instytucjonalizacji jak środowiskowe domy samopomocy, ośrodki opiekuńcze
- ośrodki interwencji kryzysowej świadczące pomoc ofiarom przemocy lub innej sytuacji kryzysowej, w celu zapobiegania powstawaniu lub pogłębianiu się dysfunkcji
Wiedza, umiejętności i kompetencje:
- rozpoznawanie potrzeb opiekuńczo-wychowawczych oraz zaburzeń rozwoju
- projektowanie i realizacja działań z zakresu opieki, wychowania i terapii
- budowa, ocena i doskonalenie własnego warsztatu pracy
- współpraca z rodziną oraz instytucjami działającymi na rzecz dziecka i osób w trudnej sytuacji życiowej
- wykorzystywanie dla dobra dziecka z regulacji formalno – prawnych (prawo oświatowe, regulacje dotyczące opieki oraz statusu zawodowego wychowawców)
- korzystanie z technologii informacyjnej w gromadzeniu materiałów do pracy
- umiejętność traktowania dziecka jako podmiotu
- holistyczne zaspokajanie jego potrzeb związanych z opieką ,edukacją i szeroko pojmowaną jakością życia
- poczucie odpowiedzialności za dziecko
- kompetencje komunikacyjne i interpersonalne
- zdolność empatycznego rozumienia i akceptacji wychowanka
- umiejętność kierowania własnym rozwojem zawodowym i osobowym
- psychologia rozwojowa
